بازنشر: زایمان در خانه؛ تجربه ای ایمن،خاطره انگیز و ارزشمند

با گسترش ایده زایمان در خانه در سراسر خاک ایالات متحده و کانادا به عنوان یک روش زایمان ایمن و طبیعی، روش های مرسوم زایمان در بیمارستان ها که معمولاً با عوارض و آسیب های جسمی و روحی نیز همراه است، با پرسش های زیادی روبه رو شده است. نویسنده که خود تجربه یک زایمان طبیعی در خانه را در فوریه ۲۰۰۷ میلادی دارد، با اشاره به پژوهش های مختلف علمی خاطرنشان می کند که تصویر ارائه شده در رسانه های ما از زایمان به عنوان تجربه ای وحشتناک و دردناک و ناراحت کننده، هیچ ارتباطی با یک تجربه خاطره انگیز و شاد که زنان را برای حوادث سخت و رویدادهای بحرانی آماده می کند، ندارد. موضوعی که زنان امروز به شدت به آن نیازمندند.

زنان در ایالات متحده، از انتخاب های زیادی پیش از تولد فرزندانشان برخوردارند؛ از نوع غذای مصرفی خویش تا نوع سیسمونی کودک و یا چگونگی تزیین اتاق خواب نوزاد تازه از راه رسیده؛ اما برای اکثر ما ، در مورد مکان به دنیا آوردن فرزندمان، حق انتخاب بسیار اندکی وجود دارد. استعاره «کیک قرار گرفته در فر آشپزخانه»، اصطلاحی است که از سوی ما آمریکایی ها برای به دنیا آوردن فرزند در یک بیمارستان به عنوان مکانی ایمن و مدرن به کار می رود.اما پژوهش ها نشان می دهد که زایمان در خانه نیز می تواند به همان اندازه ایمن بوده و نتایج مثبت تری برای مادر و فرزند به همراه داشته باشد.

در فوریه سال ۲۰۰۷ میلادی، با کمک ۲ قابله، من دومین فرزندم را در خانه خود به دنیا آوردم. من در آن روز با همسرم به رسیدگی به گیاهان باغچه خانه مان مشغول بودیم و البته به پاشوره خود هم ادامه می دادم. قابله هایم توجه زیادی به من داشتند و دقیقاً می دانستند که چه زمانی به کمک آنها نیاز دارم. هنگامی که فرزندم به دنیا آمد، او را به سرعت به من دادند، بند ناف نوزادم هنوز به بدنم متصل بود و همچنان او از بدن من تغذیه می کرد. یک لحظه فراموش نشدنی و رؤیایی!

کمی بعد، من توانستم فرزندم را در آغوش بگیرم، در حالی که همسر و پسر دو سال و نیمه ام نیز در کنارم بودند. همه کودکم را تحسین می نمودند و قابله ها دستورات غذایی لازم را به من می دادند. آنان پس از دادن میوه هایی تازه به من و راهنمایی های لازم، به سرعت وسایل خویش را جمع کردند. من احساس قهرمان بودن و یا خطرپذیری نداشتم (دو انتقادی که معمولاً نسبت به زنانی که در خارج از بیمارستان وضع حمل می کنند، بیان می شود)، من احساس شادمانی و خستگی ولی شرایطی طبیعی و معمولی را تجربه می کردم.

این ایده در زایمان می تواند یک تجربه طبیعی باشد که سال هاست با تبلیغات منفی رسانه های ما، به فراموشی سپرده شده است. همواره ما در رسانه های تصویری خود شاهد ارائه تصویری دردناک، دلهره آور و ناراحت کننده از به دنیا آمدن یک فرزند بوده ایم. همه زنان حامله انتظار دارند که در برخورد با اقوام و دوستانشان، به اتفاقات دلهره آور و سرشار از درد زایمان آنان، گوش فرا دهند.

متأسفانه، این نگاه به زایمان، واقعیتی است که اکثر زنان در آستانه مادر شدن در ایالات متحده با آن روبه رو می شوند و پیام آن نیز کاملاً روشن است: زایمان یک اتفاق خطرناک است و فقط و فقط پزشکان متخصص زنان و زایمان قادرند که جان شما را نجات دهند. به هر حال، بیمارستان ها ضروری اند و در مورد زایمان های پیچیده، باید از خدمات سودمند آنها بهره برد، اما دلایلی وجود دارد که نشان می دهد، در اکثر موارد، مراجعه به چنین مراکزی، ضرورت ندارد.

زنان مایل به انجام زایمان در منزل، دلایل مختلفی برای خود دارند. مثلاً یکی از قابله های من، سال ها تجربه کار در بیمارستان را داشته و دومین دخترش را نیز در خانه خود به دنیا آورده است. او می گوید: «من به شدت حامی اعطای حق انتخاب به زنان هستم... چرا که محل، زمان و چگونگی به دنیا آوردن فرزند، حق فراموش شده مادران امروز است... همه مادران نیازمند یک فضای آرامش بخش هستند. فراموش نکنید که در بیمارستان، شما در یک محیط آسیب پذیر و در مقابل، در منزل خویش، از جایگاهی تقویت شده برخوردارید.»

امروزه مادران بستری شده، در هنگام تجربه یکی از مهم ترین تجارب زندگی خود، باید با انبوهی از مقررات و دستورات و ضوابط، دست و پنجه نرم کنند. در مقابل، زایمان در خانه عملی طبیعی و فاقد چنین زنجیرهای دست و پاگیری می باشد. از سوی دیگر، مطالعه انجام شده بر روی ۵۴۱۸ زن کانادایی و آمریکایی نشان می دهد که زایمان در خانه، هیچ خطری برای مادر و فرزند به همراه ندارد. نتایج این پژوهش در سال ۲۰۰۵ میلادی در ژورنال پزشکی انگلستان به چاپ رسیده است.

به عنوان مثال، زنان مورد بررسی قرار گرفته در این تحقیق که در خانه فرزندان خویش را به دنیا آورده اند، تنها در ۱/۲ % موارد دچار ضایعه پاره شدن واژن شده اند؛ در حالی که این نرخ برای زنان وضع حمل نموده در بیمارستان ها، ۳۳ % می باشد. به علاوه، فقط ۷/۳ % زنانی که خواهان انجام زایمان در خانه بوده اند، مجبور به سزارین گردیده اند. در مقابل، ۱۹ % زنان بستری شده در بیمارستان ها برای وضع حمل طبیعی، مجبور شده اند که سزارین نمایند. نباید فراموش کرد که بسیاری از مداخلات انجام شده در بیمارستان ها، اصولاً غیرضروری بوده است.

بسیاری از افراد معتقدند که نوزادان ما در بیمارستان ها از ریسک کمتری برخوردار می شوند، اما هیچ کس به این نکته توجه نمی کند که مادران بستری شده، باید ریسک به خطر افتادن سلامتی شان را به جان بخرند. امکان آسیب دیدن سر و شانه های نوزاد در هنگام خروج از رحم، به دلیل استفاده از پنس و یا دستگاه مکش هوا در بیمارستان، یک خطر فراروی بچه های به دنیا آمده در بیمارستان هاست. (سال هاست که از این دو روش در زایشگاه ها استفاده می شود.) به علاوه، درصد مرگ و میر مادران سزارین شده، در مقایسه با مادرانی که فرزند خود را با روش های طبیعی به دنیا می آورند، ۳ برابر بیشتر است.

خانم راشل تیرنی که یکی از قابله های کالیفرنیا به شمار می رود، می گوید: «ما در زایمان های بیمارستانی، شاهد رفت و آمدها و دخالت های زیادی هستیم. بهترین زایمان ها هنگامی روی می دهند که به زنان اجازه دهیم، به ویژگی ها و خواسته های بدن خود توجه کنند. در یک محیط خارجی و با حضور افراد غریبه و ناآشنا و وجود انجام روش ها و پروتکل های اداری، عملکرد طبیعی اندام های بدن یک زن مختل می گردد. البته به این شرایط، باید فقدان توجه به حریم خصوصی افراد و ایمان و اعتماد به زن برای داشتن توانایی انجام یک زایمان طبیعی و نرمال را هم اضافه نمود. علاوه بر این، دیگر هیچ یک از زنان به زایمان و به دنیا آوردن فرزند، به عنوان یک اتفاق جالب و به یاد ماندنی نمی نگرند.»

البته تجربه زایمان در بیمارستان های ایالات متحده، با هزینه های مالی هنگفتی نیز روبه روست. گویی آنچه که در میان این همه مقررات و برنامه ریزی ها بی اهمیت است، سلامت مادر و فرزندش می باشد. چرا که در بیمارستان ها برای تعدیل هزینه ها، از داروی تسریع کننده زایمان به نام «پیتوسین» استفاده می شود که بروز استرس های کشنده و لزوم انجام عمل سزارین، بخشی از نتایج استفاده از آن است. نکته قابل توجه اینکه، تسریع در زایمان، معمولاً با هزینه های بیشتری برای خانواده ها همراه خواهد بود.

بی توجهی کادر پزشکی و پرستاران و ماماها به خواسته ها و نیازهای جسمی و روحی زنان در آستانه وضع حمل، مشکل دیگر فراروی مادران ماست. چرا که دیگر تجربه شاد و خاطره انگیز قدم به دنیا گذاشتن یک عضو جدید خانواده، در جوامع امروز ما جایگاهی ندارد. پذیرش انجام این تجربه و رویداد جادویی و به یادماندنی در منزل، رویکردی است که در سال های اخیر در کشور ما به سرعت در حال گسترش است. بررسی های علمی نشان می دهد که داشتن یک تجربه ناخوشایند از زایمان، به ایجاد افسردگی در آینده می انجامد. به علاوه، نگهداری نوزاد پس از انجام عمل سزارین، برای مادر بسیار مشکل است.

در مقابل، انجام زایمان در خانه، آثار جسمی و روانی بسیار مطلوبی به همراه دارد. من معتقدم که انجام زایمان طبیعی، ما زنان را برای تجربه حوادث و رویدادهایی سخت و طاقت فرسا در طول زندگی مان، آماده تر می نماید. چرا که می توان قدرتمندترین تجربه روحی و اعتماد به نفس را تجربه نمود، موضوعی که زنان امروز ما به شدت به آن نیازمندند.

هم اینک ما در ایالات متحده شاهد شکل گیری انجمن ها و گروه های زیادی هستیم که امکان یک زایمان طبیعی را در منزل، به همراه همه مقدمات آن، فراهم می کنند. در پایگاه های اینترنتی این انجمن ها نیز اطلاعات زیادی در دسترس است. توجه به سلامت مادران و پرهیز از سرکوب توانایی های آنان در سایه استفاده از روش های غیرتکنولوژیک، آرزوی همه ماست.

ترجمه: محسن داوری

منبع: www.thewip.net